Kombucha – rewelacyjne działanie i wykorzystanie niespotykanego napoju

Napoje fermentowane, zwłaszcza kombucha, cieszą się równie entuzjastycznym jak i krytycznym podejściem społeczeństwa. Ten unikalny, musujący napój pochodzący z grzybka japońskiego jest ceniony przez wielu zwolenników medycyny naturalnej za jego domniemane właściwości lecznicze znane od wieków. Wprawdzie nie ma naukowego dowodu popierającego tę tezę, to jednak jej skutki uboczne nie są ignorowane. Czy kombucha jest eliksirem zdrowia czy potencjalnie szkodliwym specyfikiem?

W Polsce napój ten jest znany jako Kombucha, jest to efervescentny płyn otrzymywany z fermentacji słodzonej herbaty za pomocą specjalnego grzyba herbacianego, nazywanego też grzybkiem japońskim. Prawdopodobnie nazwa tego produktu pochodzi od japońskich słów „kombu” (brązowa alga) i „cha” (napój). Kombucha charakteryzuje się orzeźwiającym, subtelnym i słodkim smakiem. Co ciekawe, przed wprowadzeniem coli na polski rynek, ten napój prawdopodobnie pochodzący z Japonii był bardzo popularny. Obecnie szklane butelki z kombuchą można znaleźć w wielu delikatesach i sklepach ze zdrową żywnością.

Podstawową częścią kombuchy jest kultura bakterii i unikalnych drożdży, które są częścią specjalnej grupy symbiotycznych kultur drożdży i bakterii. Tak zwany „grzybek” jest galaretowatym plackiem. Kiedy dodajemy go do herbaty z cukrem, rozpoczyna się proces fermentacji, podczas którego powstaje specyficzny napój zwany kombucha. Jego wyjątkowe właściwości były doceniane już wiele wieków temu. W tradycyjnej medycynie wschodniej stosuje się go od prawie 2000 lat ze względu na przypisywane mu właściwości przedłużające życie. Zawiera on prozdrowotne składniki, takie jak kwasy organiczne (na przykład kwas octowy, jabłkowy i glukuronowy), witaminy z grupy B, witaminę C, minerały (cynk, magnez, wapń, sód, żelazo i miedź), a nawet śladowe ilości bursztynu! Co ciekawe, ten napój zawiera również pewne ilości alkoholu i kofeiny. Warto jednak pamiętać, że skład różnych kombuch może się nieznacznie różnić w zależności od rodzaju użytej herbaty (na przykład czarnej, zielonej, białej, czerwonej).