Czubajka kania, znana też jako Macrolepiota procera, jest jednym z ulubionych grzybów kulinarnych w Polsce, cenionym za jej unikalny smak. Ta roślina z rodziny pieczarkowatych rośnie na obszarach leśnych, polanach oraz przy drogach nie tylko na terenie naszego kraju, ale również w innych częściach świata, takich jak Europa, Ameryka Północna, Nowa Zelandia oraz kraje azjatyckie – Korea oraz Japonia. Jest też znana pod wieloma innymi nazwami, jak bedłka wyniosła, jedłka wysoka czy sówka – nazwa ta pochodzi od brązowych pierzastych łusek przypominających pióra sowy, które pokrywają jej kapelusz.
Młode egzemplarze czubajki kani charakteryzują się brązowym barwem i jajowatym kształtem kapelusza. Podczas dojrzewania, ich kapelusze otwierają się i rozjaśniają, przyjmując formę parasola. Ogólny kolor grzyba to biały lub beżowy, natomiast brzegi kapelusza są zazwyczaj białe i postrzępione. Trzon tego grzyba może osiągać do 40 cm wysokości i 2 cm średnicy. Na górze ma ruchomy pierścień o kremowym kolorze, natomiast u podstawy jest grubszy (do 5 cm) i bulwiasty.
Czubajka kania jest nie tylko smaczna, ale również bogata w składniki odżywcze. Zawiera wiele witamin (B1, B2, A, C, D, PP i E) oraz składników mineralnych takich jak wapń, miedź, żelazo, potas, sód, magnez, mangan i cynk. W składzie dominuje woda (80%), ale grzyb ten zawiera również 5,5% białka, a także węglowodany i tłuszcze. Szczególnie cenne są zawarte w nim łatwo przyswajalne aminokwasy egzogenne – substancje nieprodukowane przez organizm ludzki, które muszą być dostarczane z pożywieniem. Nieodzownym elementem składu czubajki kani są nienasycone kwasy tłuszczowe (m.in. kwas linolenowy), które mają korzystny wpływ na układ krwionośny i przeciwdziałają stanom zapalnym.